Nie może być tak, że człowieka uważa się za dobro konsumpcyjne, które można użyć, a potem wyrzucić. W kulturze odrzucenia, którą się dzisiaj promuje nie chodzi tylko o zjawisko wyzysku i ucisku, ale o coś nowego: przez wykluczenie zraniona jest przynależność do społeczeństwa, w którym człowiek żyje, ponieważ nie jest w nim nawet na samym dole, na peryferiach, ale poza nim. Wykluczeni nie są wyzyskiwani, ale są odrzuceni, są niepotrzebnymi resztkami.
I o tym jest spektakl "Manekiny"
Teatr Ecce Homo Kiedy powstała nazwa teatru (1996r.) staraliśmy się, żeby rzeczywiście zaistniał w nim - człowiek
Właśnie mija 10 lat od premiery spektaklu.
Michał Pustuła najstarszy aktor Teatru Ecce Homo powraca po kilku latach do swojego bohatera - Aleksieja Iwanowicza, do rodziny zgarbionego i oślizgłego generała-bankruta w fikcyjnym Ruletenburgu, jego dumnej pasierbicy Poliny, komentującego wydarzenia mister Ashleya, cynicznej Blanche polującej na bogatych konkurentów, niemieckiego baronostwa.
W ascetycznej scenografii ubrany w strój współczesny - odpowiednio "zmięty" i zmaltretowany, modulacją głosu i gestami, wyrzucając kolejne słowa, odtwarza atmosferę kasyna i hotelu. Ukazuje nie tylko jak ruletka manipuluje ludźmi, ale jak oni manipulują sobą wzajemnie.
Spektakl zdobył m.in:
I nagrodę na Festiwalu Teatrów Niewielkich w Lublinie
I nagrodę w kategorii nagród indywidualnych - Złotą Misę Borowiny za kreację aktorską na XXXII Biesiadzie Teatralnej w Horyńcu Zdroju Nagrodę Publiczności - Talerz Biesiadny Króla Jana na XXXII Biesiadzie Teatralnej w Horyńcu Zdroju
"Żywioły". Głównym tematem wystawy jest cykliczność natury. Z mroku wyłaniają się przenikliwe światła, odkrywając mroczny pejzaż utkany z organicznych struktur. Dzień powoli wygasa i łączy się z nocą. Porządek przemija, ukazując otchłań chaosu. Mrok odkrywa przed nami swoje tajemnice...
Monika Sochańska - aktorka Teatru Ecce Homo od 2010 roku. Absolwentka Liceum Plastycznego w Kielcach i studiów na kierunkach: sztuka mediów oraz grafika na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Rektora ASP we Wrocławiu, Prezydenta Wrocławia.
dwoje ludzi
ostatnia szansa
na miłość
ona - stworzy go na nowo
on - oszuka ja po raz ostatni
przykra historia
o dwojgu ludziach, którzy sie kochają
i nie mogą być ze sobą
Chojnickie Studio Rapsodyczne - Chojnice powstało w 2004 roku. Obecnie działa przy Chojnickim Centrum Kultury w woj. pomorskim, pod czułym okiem i założyciela Grzegorza Szlangi Tworzą własne projekty, organizują autorskie warsztaty, a także biorą udział w ogólnopolskich i międzynarodowych festiwalach. Początki teatru to głównie praca nad słowem; kiedy słowo stało się "ciasne" rozpoczęli poszukiwania w teatrze. Poszukiwania trwają...
Monodram skonstruowany na bazie twórczości Michaiła Zoszczenki wybranych opowiadań satyrycznych o drobnomieszczaństwie i filisterstwie obywateli Rosji lat porewolucyjnych. Spektakl wielokrotnie nagradzany m.in Złotą Misą Borowiny na XXXIX Biesiadzie Teatralnej w Horyńcu- Zdroju w 2018r.
scenariusz, reżyseria, wykonanie: Wojciech Kowalski
teksty i muzyka: Bułat Okudżawa
Wojtek Kowalskiczęstochowianin, aktor Teatru From Poland. Twórca happeningów, konferansjer, instruktor teatralny, polonista. W latach 1989-2000 aktor Teatru WI-Fi-Fi. W latach 90-tych muzyk zespołu Hababuk. Współpracował z Zielonogórskim Zagłębiem Kabaretowym. Wystąpił w kilku filmach Wytwórni AYOY, między innymi partnerował Stanisławowi Tymowi i Maćkowi Stuhrowi w "Baśni o ludziach stąd", wcielając się w rolę Hektora. Animator życia kulturalnego w Częstochowie. Premiera monodramu /debiut reżyserski/ "Porady dobrego Wojaka Szwejka" w 2009 roku przyczyniła się do powstania "personalnego" TEATRU WOJTKA KOWALSKIEGO.
- młodzi aktorzy zmierzają się z wymagającym przewodnikiem (jakim jest W. Gombrowicz) po świecie natury człowieka - pokrętnej, pełnej pozoro´w, fałszu, cynizmu, ze skłonnością do prowadzenia gier. W świecie "pachnącym wrzosem i miętą, a jednak dziwnie nieprzekonywującym". Aktorzy żonglują wokół sprzecznych uczuć - oczarowania i niezrozumienia, hierarchii wyższości i niz˙szości, rasy i wiary, stanu wyobcowania i pragnienia "przynależności". Przez taki tygiel przeprowadzony jest młody, dojrzewający człowiek, pełen ufności i szlachetnych pobudek. Jest to opowieść "inicjacyjna", o "przekroczeniu" dzieciństwa. "Biedne dziecię, okropnie cierpieć będzie, gdy dojdzie do świadomości. Dokona się w nim wówczas coś w rodzaju wewnętrznego pogromu".
Teatr Tetraedr - Racibórz Istnieje od 1992r. Jest wspo´lną drogą i kawałkiem z˙ycia wielu młodych ludzi, kto´rzy zostawili tu duz˙o dobrej energii, emocji, własnych historii, przyczynili się do wypracowanie swojego stylu pracy i obrazowania na scenie. Istotą pracy Tetraedru jest organiczność, fizyczność, odwołanie się do archetypów, rytuałów i rytmów życia codziennego - z dala od publicystyki. To wszystko wpisane w surrealizm, absurd i groteskę. Teatr konfrontuje sie? z rzeczywistością poprzez takie literackie inspiracje jak: Kajzar, Tuwim, Miłobe?dzka, Spath, Gombrowicz, Schulz, Veteranyi - ograniczając słowo do minimum, najche?tniej tworząc żywą muzyke? na scenie. Teatr zrealizował ok. 25 spektkali.
"To znowu się zdarzyło. Kolejny raz ktoś ze splotu zwanego teatrem polskim obcesowo wyciąga jedną z nitek, aby uszyć z jej pomocą nowy, własny patchwork. Znów następuje negocjacja proporcji pomiędzy "własnym" a "cudzym", przeglądanie się w systemie zwielokrotnionych luster. Mateusz Nowak i Stanisław Miedziewski w "teatralności" odwołują się do szlachetnej schaefferowskiej postawy zdziwienia, zaglądania pod podszewkę zjawisk, na czele z samą istotą rzeczy - z performatywnym odgrywaniem. Podejmując "grę z grą" oferują teatr podejrzliwy, drwiący z własnych fundamentów, ale i zarazem teatr otwarty, ufnie i ironicznie oczekujący na możliwość własnej lektury. Teatr na targowisku idei, na wyprzedaży kluczy i wytrychów. Psychologizm, ciało, literackość, publicystyka? Proszę bardzo. Wejdź, kup, opuść kram." - dr Grzegorz Kondrasiuk
Mateusz Nowak (ur. 1986) polonista i logopeda, monodramista, recytator, instruktor żywego słowa. Swoje monodramy: "teatralność", "Od przodu i od tyłu" i "Żertwa" (reż. Stanisław Miedziewski) prezentował ponad sto pięćdziesiąt razy w Polsce i zagranicą: Albania, Armenia, Austria, Białoruś, Cypr, Kosowo, Kuwejt, Litwa, Macedonia, Mongolia, Niemcy, Słowacja Stany Zjednoczone, Turcja, Ukraina. Na stałe związany z Dzielnicowym Domem Ku Na stałe związany z Dzielnicowym Domem Kultury "Węglin" w Lublinie
premiera 22 grudnia 1977 roku w Zakładowym Domu Kultury "Odra", Nowosolskiej Fabryki Nici w Nowej Soli. Scenariusz powstał na podst tekstów: Stanisława Ignacego Witkiewicza "Wariat i zakonnica", Ewangelia wg św. Mateusza, fragment poematu "Elza" Louisa Aragona "Chcę ci wyznać tajemnicę". Po wielu latach w roku 1997 pojawił się nowy tekścik zasilający Witkacego: fragmenty tekstów Fernando Arrabala z książki "Jądro szaleństwa".
Ilość wystawień sztuki: 172
Teatr Terminus a Quo - Nowa Sól W nurcie teatrów alternatywnych to KRÓL, który nigdy nie będzie zdetronizowany. To teatr ciągły, bo ciągle, ciągle działa, ciągle tworzy, ciągle przygarnia pod swoje skrzydła nowych aktorów a skrzydła ma rozpiete szeroko, więc dla wszystkich starcza miejsca -... i ciągle pamięta o tych co byli, co tworzyli grupę w dawniejszych czasach. Więc leci TERMINUS A QUO ciagle, ciągle wciąż naprzód - powstał w styczniu 1976roku i stworzył na swoje podobieństwo demiurg, brodacz i skandalista teatralny, wizjoner, mistrz pióra i twardej ręki reżyserskiej - Edward Gramont, pracując od podstaw nad formą a także metodą pracy twórczej. To wszystko działo się i nadal ( o zgrozo!) się dzieje w mieście magicznym jakim jest Nowa Sól vel Stary Cukier gdzie uwięziony między biegunami N-S Edward Gramont wykuł swój wehikuł nieskończoności.
To opowieść o rzeczywistości nadprzyrodzonej, o obecności zła w świecie i jego destrukcyjnym działaniu na człowieka. Marcin Bortkiewicz wciela się w postać Serenusa Zeitbloma, który opowiada o życiu swojego przyjaciela z czasów studenckich, genialnego muzyka Adriana Leverkühna, który podobnie jak Faust Goethego podpisał pakt z diabłem. Z powieści Manna uznawanej przez badaczy za metaforę historii Niemiec, Marcina Bortkiewicza zainteresował przede wszystkim motyw sprzeczności związanych z twórczością oraz koszty, jakie musiał ponieść główny bohater, aby stworzyć dzieło nieśmiertelne. W jego interpretacji "Doktor Faustus" staje się uniwersalną metaforą wyborów, z jakimi musi się zmierzyć twórca, żeby sprostać swojemu powołaniu. Przedstawienie zostało uhonorowane ponad 15 ogólnopolskimi i międzynarodowymi nagrodami, m.in. w Edynburgu, Kilonii, Kiszyniowie, Kijowie i Warszawie.
Marcin Bortkiewicz Związany z Teatrem Ecce Homo od ponad 10 lat. Reżyser i autor adaptacji do najważniejszych, najbardziej nagradzanych spektakli zespołu m.in "Padamme Padamme", " Grosse Action", "Wybranieć", "Być świnią w maju"
Reżyser filmowy. Absolwent Uniwersytetu Gdańskiego i Szkoły Wajdy. Debiutował krótkometrażowym dokumentem Nauczanie początkowe, wyróżnionym na Krakowskim Festiwalu Filmowym. Zadebiutował fabułą Noc Walpurgi. "Portret z pamięci" był zakwalifikowany do konkursu Director's Fortnight na Festiwalu w Cannes w 2012 roku[..
Ale to także aktor monodramista - uznany w Polsce i na świecie. Związany z Teatrem Rondo w Słupsku i Stanisławem Miedziewskim.
Znany i ceniony za granicą reżyser filmowy powraca po latach do kraju by podjąć się realizacji \"jednej z największych epopei narodowych\" z okresu II wojny światowej. Niestety szybko okazuje się, że nie jest to takie proste zadanie, szczególnie, że film ma wiele politycznych konotacji. Kolejni ministrowie kultury, sponsorzy wymagający, aby żołnierze na froncie pili ich napój energetyczny i wiele znaczących osobistości, za pomocą \"delikatnych nacisków\" próbują wywrzeć wpływ na efekt końcowy epopei. Jak potoczą się losy bohaterów - tych filmowych i tych prawdziwych? Czy najdroższa produkcja w historii polskiej kinematografii ujrzy światło dzienne Spektakl \"Epopeja\" zdobył kilkadziesiąt nagród teatralnych, a od momentu swojej premiery w 2005 roku, odwiedził całą Polskę.
Kompania Teatralna MAMROto grupa złożona głównie ze studentów, byłych studentów, oraz? wiecznych studentów. Powstała w 2004 roku. W kategorii spektakli komediowych jest niekwestionowanym liderem w nurcie teatrów alternatywnych.. Mobilny charakter zespołu sprawia, że spośród białołęckich grup teatralnych, KTM jest najczęściej nagradzaną na różnych festiwalach i przeglądach.