Mateusz Nowak – jego pierwsza poważna rola to Ochroniarz w dyskotece, w której Kopciuszek poznał Księcia. Rok później sięgnął po klasykę – w postaci wiekopomnych dzieł Henryka Sienkiewicza – i próbował odnaleźć się kreując Zbyszka z Bogdańca i Stasia Tarkowskiego. W tym też okresie – chłopięcych lat bezgrzesznych – stwierdził, że chce zrobić monodram, i to na podstawie „Pułapki” Tadeusza Różewicza, w której zaczytywał się w miejskiej bibliotece. Spektakl nie powstał, ponieważ nie miał mu kto pomóc. Od zawsze był recytatorem i nieustanne doskonalenie warsztatu słowa zajmowało go od czasów szkoły średniej. Nieudane próby dostania się do szkoły teatralnej nie załamały go. Postanowił oddać się filozofii, a później czytaniu literatury – tyle, że na oceny w indeksie. W 2011 roku, dziesięć lat po silnym postanowieniu „monostworzenia”, zrealizował „Teatralność” – teatr jednego aktora wyreżyserowany przez Mistrza tej formy – Stanisława Miedziewskiego. Wiele nagród (m .in.  WROSTJA 2011), liczne prezentacje (Gdańsk, Warszawa, Toruń, Częstochowa, Koszalin. Kijów), a przede wszystkim rozgrzana do czerwoności pasja monodramatyzowania doprowadziła do powstania drugiego spektaklu – „Od przodu i od tyłu” (na podstawie rozprawy doktorskiej Karola Zbyszewskiego "Niemcewicz od przodu i tyłu"). Jako aktor, "czytacz", performer i lektor zaangażowany lub miał artystycznie do czynienia z Czytelnią Dramatu, Teatrem Starym, Radiem Lublin, Pracownią Słowa w Lublinie oraz projektami Oprawcy, Tragarze Puchu, Zespół Reprezentacyjny Polski Północnej i Wschodniej. Żyje i pracuje w Lublinie.

„Od przodu i od tyłu”, reż. Stanisław Miedziewski, scen. Stanisław Miedziewski i Mateusz Nowak

Treść monodramu skoncentrowana jest wokół XVIII-wiecznej Polski w przededniu jej upadku. W swej powieści, która jest niedoszłą pracą doktorską, Karol Zbyszewski wyśmiewa z równą werwą polityków ze zwalczających się obozów, duchowieństwo, wojsko, nie oszczędzając też króla ani głównego bohatera, autora „Powrotu posła”. Wykpiwa pijaństwo, lenistwo, lekkomyślność, zamiłowanie do pustego frazesu i gestu, dewocję, pieniactwo polityczne i inne przywary, całe społeczeństwo czyniąc w jakimś sensie odpowiedzialnym za klęskę rozbiorów. Sceniczna adaptacja powieści Zbyszewskiego w opracowaniu Stanisława Miedziewskiego i Mateusza Nowaka korzysta z tworzonych w powieści obrazów makabrycznego świata błaznów, którymi główny bohater – król, dyryguje… Inspiracja: „Niemcewicz od przodu i tyłu” Karola Zbyszewskiego.

Powstał 18 lat temu z inicjatywy nieżyjącego już artysty plastyka, ówczesnego dyrektora Państwowych Szkół Plastycznych - Tadeusza Maja. Od początku istnienia menagerem i opiekunem artystycznym (od 2000 roku) zespołu jest Anna Kantyka- Grela. Teatr tworzą głównie ludzie młodzi - uczniowie szkół gimnazjalnych, średnich, studenci i absolwenci. Do tej pory zostało zrealizowanych 40 spektakli, z których większość jest na stałe wpisana jest do repertuaru. Teatr od początku swojej działalności prowadzi całoroczne, bezpłatne dla uczestników warsztaty za zakresu edukacji teatralnej.

„Vattene!” – premiera, scen. i reż. Marcin Bortkiewicz

przedstawienie inspirowane scenami z filmów Felliniego, Antonioniego, Bergmana. "Vattene" po włosku znaczy "wynocha".  Rzecz dzieje się w prowincjonalnym włoskim teatrze, dokąd przyjechał zrealizować swoje dziewiąte przedstawienie reżyser ze stolicy. Do udziału w chałturze zaprasza prawdziwą gwiazdę włoską, w której się podkochuje. Nie przeszkadza mu to jednak romansować na scenie z inną, utalentowaną aktorką. Reżyser nie ma w głowie konkretnego planu przedstawienia, nie wie do końca o czym chce opowiedzieć, więc zaczyna opisywać swoje życie małżeńskie i erotyczne. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że do miasteczka na południu Włoch przyjechała jego żona i potajemnie podgląda  próby teatralne. Fikcja miesza się z rzeczywistością, rzeczywistość zaczyna naśladować teatr...

Teatr „Nikoli” założony został w Kijowie w 1990r. przez Mikołaja Wiepriewa – reżysera i aktora z Rosji. Teatr ten funkcjonuje w Polsce od 1991r. Uczestniczy zarówno w festiwalach krajowych jak i zagranicznych. Prowadzi warsztaty teatralne na terenie całego kraju i poza jego granicami. Współpracował z krakowskimi teatrami STU i KTO.

„Stary gołębnik” – reż. Mikołaj Wiepriew

Fragment spektaklu „Stary gołębnik” po raz pierwszy pojawił sie na scenie podczas 25 Jubileuszu jednego z najlepszych teatrów awangardowych w Rosji Teatru „U Mosta” w Permie 7.10.2013. Idea, aktorstwo oraz magia naszego występu zachwyciły publiczność, artystów, krytyków oraz znanego dramatopisarza i reżysera, legendę rosyjskiego teatru alternatywnego Marka Rozovskyego. Historia rozgrywa sie w starym opuszczonym miejscu, które zamieszkują gołębie. Mieści sie ono na odludziu i przyciąga samotnych, odrzuconych i w żaden sposób nie mogących znaleźć miejsca w społeczeństwie ludzi. Dzikusy, tak ich zwykle nazywano, wśród gołębi, w nieznanym nikomu zakątku znajdują ciepło a z czasem i wzajemne zrozumienie. W spektaklu dotykamy tematu odmienności, która jeśli tylko znajdzie właściwe miejsce aby otworzyć swoje wewnętrzne piękno, rozwinie skrzydła i jak ptak wyfrunie w świat.

Teatr Pijana Sypialnia powstał wiosną 2012 roku w Warszawie. To grupa młodych aktorów, absolwentów i uczniów studia aktorskiego, które działa przy teatrze. Swoje spektakle prezentują w miejscach, gdzie teatr nie gości na co dzień. Można ich spotkać w kawiarniach, na ulicy, na podwórkach starych kamienic, a nawet w barach mlecznych. Twórcy cyklu „Teatr na leżakach”, który okazał się hitem lata 2014 w Warszawie. Mówi się o nich teatr „warszawski”, „archeologiczny”, „vintage”.

„Wyjowisko" reż. Stanisław Dembski, kierownictwo muzyczne - Daniel Zieliński, choreografia - Izabela Massalska

Rzecz dzieje się w oberży, do której przybywają komedianci. Młodzi aktorzy zakochują się w ślicznej karczmarce. Sielska atmosfera i wspólne zabawy zostają zakłócone przez watahę wilków, która osacza biesiadujących. Postanawiają przezwyciężyć strach i odeprzeć atak nieproszonych gości. „Wyjowisko” to zderzenie dwóch światów. Oberża w opowieści staje się ostoją harmonii i spokoju, które zostają skonfrontowane z agresywnymi cynicznym światem zewnętrznym uosobionym przez wilki. Istotną rolę w widowisku pełni muzyka. Klasyczne pieśni Moniuszki i Chopina kontra pospolitość i jednorodność przebojów lansowanych przez media. Spektakl został wyróżniony w rankingu krytyków miesięcznika „Teatr” za jeden z najlepszych spektakli w kraju w sezonie 2012/2013 w kategorii OFF. Występują aktorzy Teatru Pijana Sypialnia i zespół muzyczny w składzie: fortepian, skrzypce, klarnet.

Twór dziwny powstały w czerwcu 2004 roku w Białołęckim Ośrodku Kultury w Warszawie, w którym działa do dziś. Skupia studentów, byłych studentów i niedoszłych studentów oraz osoby całkowicie normalne. Próbuje nimi kierować Grzegorz Reszka pełniąc funkcję kierownika artystycznego i naczelnego wodza. Jaka jest dokładnie Kompania Teatralna Mamro? Tak naprawdę można określić to pojedynczym zdaniem: jeżeli na jednym biegunie teatru niezależnego jest Teatr Poszukujący pomiędzy nabrzmiałą emanacją rozdartej subiektywnie esencji pierwotnej kosmicznej jaźni a wysublimowaną korelacją atomizacji czasoprzestrzennej wyrażonej w zderzeniu tu i teraz z tym, co tam i potem – to na drugim biegunie jest właśnie KTM.

„Grunwald 2000" reż. Grzegorz Reszka

Kompania Teatralna Mamro powróci do spektaklu „Grunwald", który został specjalnie reaktywowany na zamówienie organizatorów Przeglądu Teatrów Alternatywnych w Kielcach. W jednej z sal Muzeum Narodowego, po wybiciu północy, zamiast ciszy i spokoju co noc zaczyna się niezły rwetes. Postaci z jednego z obrazów wychodzą z ram i rozpoczynają swoje „drugie" życie. W trakcie jednej z takich nocy wpadają na rewolucyjny pomysł. Jak skończy się awantura w muzeum i czy bohaterom uda się szczęśliwie dotrwać do rana? Przekonamy się o tym oglądając spektakl.

Hilary Mala - grupa grająca  w stylu "soul rock" poetycko nawiązująca do przekazu skupiającego uwagę na relacji człowieka z Bogiem. Liderem zespołu i twórcą płynących z jego muzyki treści jest Michał Zapała, wokalista i gitarzysta, poeta wojujący na polu walki pomiędzy sacrum i profanum.(wcześniej wokalista i gitarzysta kultowej nieistniejącej już  grupy reggae "Menomini"). Pozostali członkowie zespołu to: Jan Krzemiński - perkusja, młody wiekiem, ale dojrzały świadomością i umiejętnościami perkusista młodego pokolenia, będący nadzieją kieleckiej sceny muzycznej (na co dzień "Gurza Siltrip"). Karol Zembek- gitara basowa, dobrze "rockujący" muzyk młodego pokolenia ( na co dzień "Gurza Siltrip"). Nieobecnym z przyczyn zdrowotnych, ale obecnym w przestrzeni twórczej  członkiem grupy jest Kuba Kozioł - gitara basowa, znany kielecki malarz i muzyk związany m. in. z "Reggaowym spotkaniem twórczym "ADHDub". Ankh - legendarna grupa rocka progresywnego działająca na polskiej scenie muzycznej od ponad 20-lat. Ważniejsze wydarzenia w wieloletniej historii zespołu to: 5- nagród (w tym nagroda publiczności) na Festiwalu Muzyków Rockowych Jarocin'93 udział w międzynarodowych festiwalach muzyki progresywnej w Brazylii i Meksyku, koncerty w USA."Ankh" otrzymał odznaczenie od  Ministra Kultury i Sztuki za "Krzewienie kultury polskiej poza granicami kraju". W swoim dorobku ma 7 płyt. Najnowsza, "wreszcie" ukończona,  czeka na wydanie. Obecnie członkami grupy są: Piotr Krzemiński- gitara wokal, autor treści; Krzysztof Szmidt- gitara basowa, instrumenty elektroniczne, Michał Pastuszka - gitara, plan akustyczny; Jan Prościński - perkusja (również Dr. Misio, K.A.S.A, Izrael), Dominik Bieńczycki - skrzypce, instrumenty elektronicznie (artysta związany z krakowskim środowiskiem jazzowym i klasycznym).

Ma 27 lat, od 11 lat zajmuje sie rzeźbiarstwem artystycznymi rysunkiem, najpierw jako uczeń kieleckiej szkoły plastycznej, obecnie jako pracownik zakładu kamieniarskiego. Pracuje głównie w marmurze i piaskowcu, rzadziej w drewnie, a także projektuje i odlewam statuetki z brązu. Od kilku lat zajmuje się także tatuażem. W zeszłym roku wystawił swoje rzeźby na konwencie Tattoofest 2013 w Krakowie. Poza pracami na zlecenie realizuje własne pomysły rzeźbiarskie, które są osadzone w tematyce kultury hi-hop, street art i tatuażu. Stara się rozwijać artystycznie na wielu polach, szukam nowych wyzwań. W maju 2014 otrzymał statuetkę „Scyzoryk 2014” w kategorii „sztuki plastyczne - przestrzeń” za prace „Street art.” Wystawa zorganizowana przez Stowarzyszenie ZENIT.

Wystawa fotograficzna poświęcona czwórce aktorów Teatru Ecce Homo, którzy w tym roku obchodzą jubileusz 10-lecia: Katarzyna Dmoch, Natalia Kadzidłowska, Karol Górski i Marek Kantyka. Kasia Dmoch jako pierwsza w historii teatru pojawiła się w grupie Ecce Homo w wieku 12 lat, z jasno określonym celem i marzeniem, że w przyszłości zostanie aktorką. Aktualnie jest studentką IV roku Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu. Natalia Kadzidłowska po trzech latach bycia w teatrze wyjechała studiować archeologię na Uniwersytecie Warszawskim, po czym wróciła na chwilę, by zagrać postać Vegi w spektaklu "Padamme Padamme" na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym w Edynburgu 2008 roku i została do dzisiaj. Karol Górski i Marek Kantyka - 10 lat temu czternastoletni chłopcy, dzisiaj 24 letni mężczyźni. Duet prawie nierozłączny, w wielu spektaklach, kreujący charakterystyczne postaci, szczególnie w tych reżyserowanych przez Marcina Bortkiewicza. Marek Kantyka aktualnie jest studentem V roku Gospodarki Przestrzennej na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie, Karol Gorski studentem IV roku Logistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Autor zdjęć - Wojciech Habdas